3.

«Maxwell»

Tydzień później znów musiałem wybrać się na uczelnię. Profesor Aliei czekała na mnie jak zwykle w swoim gabinecie.

- Dzień dobry. - przywitałem się i wziąłem klucz od sali 313.

- Dzień dobry. - odparła, nie odkrywając wzroku od laptopa. - Dasz sobie radę sam. Gdybyś czegoś potrzebował to przyjdź. - dodała.

- Dobrze. Idę do sali. - oznajmiłem i udałem się na trzecie piętro. Rozłożyłem swoje rzeczy i czekałem na grupę, która przyszła kwadrans później.

Zajęcia minęły szybko. Sala opustoszała w ekspresowym tempie. No może nie zupełnie. Została jedna dziewczyna.

- Proszę pana, chce pan sprawdzić mój głos? - spytała, zalotnie trzepiąc rzęsami.

- Dobra. Mam jeszcze chwilę. - odparłem. - Chcesz dołączyć do uniwersyteckiego chóru?

- Tak, tak. - odparła, seksownie opierając się o biurko. - Muszę wiedzieć czy jestem altem czy sopranem... - nawinęła na palec pasemko włosów.

- Okay. Śpiewaj za mną, dobrze? - spojrzałem na nią, a ona tylko przytaknęła. - To zaczynamy. Do re mi... - zapodałem najprostszą melodię, co wers wyżej.

- A może tak inną metodą? - wskoczyła na biurko i rozpięła koszulę. - Ty się pobawisz, ja poznam swą barwę głosu... - zrzuciła ubrania i stanęła nago przede mną.

'Maxwell, nie możesz.' mówiłem sobie w myślach.

- Więc jak? - uśmiechnęła się do mnie.

- Okay. - odparłem i zacząłem pozbywać się swoich ubrań. - Wpadniesz w piątek do mnie na imprezę? Możesz zabrać koleżanki...

- Pewnie. Z wielką chęcią przyjdę. - podeszła do mnie bliżej i pomogła zdjąć spodnie.

Po chwili zostałem całkiem nagi. Podniosłem ją za pośladki i posadziłem na biurku. Z wielkim pożądaniem wpiłem się w jej usta, a ona chwyciła mnie za włosy. Pobawiliśmy się na ostro. W ostatniej chwili zdążyliśmy się ubrać, bo przyszła druga grupa.

- To, do widzenia panie Schneider. - dziewczyna odgarnęła włosy do tyłu i wyszła.

- Wracam za chwilę. Przygotujcie się do zajęć. - opuściłem salę, by obmyć twarz zimną wodą.

Uh, życie doktoranta jest naprawdę ciekawe, ale trudne...