12.

«Maxwell»

Wracałem ze spotkania z Rossem, gdy zauważyłem Marinę. Szła powoli, chwiejąc się na boki. W pewnym momencie straciła równowagę. Pobiegłem do niej i złapałem w ostatniej chwili.

- Marina... Ocknij się. - mówiłem do niej spokojnie.

Dziewczyna wyglądała jakby ktoś ją pobił. To pewnie dlatego zasłabła.

Wziąłem ją na ręce i zaniosłem do swojego auta zaparkowanego niedaleko. Ułożyłem ją na tylnym siedzeniu i zabrałem do swojego domu. Po piętnastu minutach byłem na miejscu. Zabrałem Shinley do salonu i przyniosłem bandaże, czystą wodę i lód. Zacząłem opatrywać rany na jej ciele, gdy się ocknęła. Spojrzała na mnie zdezorientowana i wskazała na szklankę z wodą. Podałem jej naczynie i wróciłem do wcześniejszego zajęcia.

- To twój dom? - spytała, gdy poczuła się lepiej.

- Tak. Musiałem Cię tu zabrać, by Ci pomóc. Zasłabłaś na ulicy. -  odpowiedziałem i pomogłem jej usiąść na kanapie.

- Źle się poczułam. - mruknęła pod nosem i odstawiła szklankę na stolik do kawy.

- Coś się wcześniej stało? Wyglądałaś jakby ktoś Cię pobił... - mówiłem delikatnym tonem głosu.

- Júlia wpadła w furię za wczoraj. - odparła nieśmiało.

O nic więcej nie pytałem, tylko objąłem ją ramieniem. Uśmiechnęła się delikatnie. Jaka ona śliczna, jak się uśmiecha...

Tą noc spała u mnie, w mojej sypialni. Ja spałem w salonie. Bałem się, że coś jeszcze może się jej stać.

Rankiem przygotowałem posiłek dla naszej dwójki. Marina przyszła akurat wtedy, gdy nakładałem jedzenie na talerz.

- Smacznego. - rzuciłem, podając jej śniadanie.

- Dzięki. - uśmiechnęła się szczerze. - I na wzajem.- dodała i usiedliśmy przy stole.

- Jak się spało? - spytałem.

- Dobrze. A Tobie? Pewnie było niewygodnie... - ugryzła bułkę.

- Nie było źle. Czasami w ogóle nie śpię, więc wiesz... Jestem przyzwyczajony. - odpowiedziałem. - Wpadniesz dziś na imprezę? Będzie Ross z rodzeństwem i jeszcze kilka fajnych osób. - zaproponowałem.

- Zobaczę. W zależności jak będę wyglądać. - wlepiła wzrok w talerz.

- Jesteś śliczna. Nawet teraz, taka nieumalowana. - wypaliłem, nic nie myśląc, aż się zarumieniła.

- Dziękuję. - uśmiechnęła się szczerze.

Po posiłku odprowadziłem ją do jej domu i zacząłem szykować piwnicę na dzisiejszą imprezę.